De Janjaren
Twee jongens in de jaren tachtig, tot over hun oren verliefd. In de zanger Jan zou de lezer een portret van Jan Rot kunnen herkennen en in de oude Simon dat van de schrijver zelf, die terugblikt op zijn leven.
De Janjaren
Op de laatste dag van zijn leven kijkt de oude Simon terug op zijn relatie met zanger Jan, een beslissende levensperiode die hij liefdevol De Janjaren noemt. Terwijl zijn bestaan langzaam in herinneringen oplost ontstaat een verhaal over liefde en eenzaamheid en realiseert Simon zich dat hij door zijn eigen dood Jan voorgoed zal verliezen. Of zelfs dan niet?
Simon de Boer. Foto: Corbino
Simon de Boer (1960) is schrijver en ontwerper. Hij schreef columns en rubrieken voor o.a. Het Parool en Link. Als coauteur werkte hij mee aan het boek Liberticide. Voor zijn label Wees Meester en Vormgever van Jezelf schreef hij een flink aantal filosofische essays. De Janjaren is zijn eerste roman.
Muziek klinkt overal in De Janjaren. Vooral de composities van Gustav Mahler. Het adagio uit zijn negende zwelt plotseling aan bij één van de meest dramatische momenten uit de roman. Schrijver Simon de Boer adviseert om naar die muziek te luisteren, tussen het lezen door. Zo creëert de lezer zelf een soundtrack bij het verhaal.
Hieronder een aantal links;
Mahler. Lieder eines fahrenden Gesellen: Die Zwei blauen Augen.
Strauss. Vier Letzte Lieder: No.1, Frühling
Beethoven, Piano Cocerto No.5: II. Adagio un poco mosso
Mahler.Symfonie No.9 in D Major: IV. Adagio
Bizet. Les Pêcheurs de perles: Au fond du temple saint. (in het Duits, maar mét Wunderlich!)
Simon de Boer en Jan Rot, zoals ze waren in 1985.
Simon de Boer over het schrijven van De Janjaren;
Tegenover de dood van een dierbare staat de liefde machteloos. Het enige dat helpt is schrijven. Schrijven en herinneren hoe mooi de liefde was. Schrijven en herinneren hoe wreed de liefde was.
Schrijven. En herinneren, de kleinste details. En die nóg mooier maken. En nóg wreder maken. Een schrijver valt niet te benijden. Uiteindelijk moest ikzelf ook nog sterven: hoe kun je anders goed herinneren?
Het verhaal is af. Als een deken sla ik het om Jan, voor ik hem voorgoed loslaat en hij de eeuwigheid in zweeft.
Ik ben vrij. De lei is schoongeveegd.
En voor u ligt het boek.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw woonde ontwerper en schrijver Simon de Boer samen met de in 2022 overleden muzikant, schrijver en her-taler Jan Rot. De Janjaren, waarin fictie en autobiografische vertellingen versmelten tot een ontroerend, soms tragisch maar vaak ook humorvol verhaal, is losjes op de liefdesrelatie geïnspireerd.
Tot slot nog twee citaten. Ze inspireerden Simon de Boer bij het schrijven van De Janjaren;
'(...) Maar op ons niveau moet het dodenoffer in onze eigen ziel worden voltrokken - door gedenken, door de duidelijkste herinnering, door het wederopbouwen van het geliefde wezen in ons binnenste. Als we dat kunnen leeft de dode naast ons voort, zijn beeld is gered en helpt ons het verdriet vruchtbaar te maken.'
Hermann Hesse, Een golfje op de stroom - Dood.
'(...) vervolgens dreef de oppermachtige kracht van onze opdracht ons weer uiteen, naar verschillende zeeën en zonnestreken, en wellicht zien we elkaar nooit meer terug – of we zien elkaar wel terug, maar herkennen elkaar niet meer: de verschillende zeeën en zonnen hebben ons veranderd! Dat we vreemden voor elkaar moeten worden, is de wet die over ons regeert: juist daardoor moeten we meer respect voor elkaar krijgen! Juist daardoor moet de gedachte aan onze vroegere vriendschap heiliger worden!'
Friedrich Nietzsche, De vrolijke wetenschap - Sterrenvriendschap.
